Eén extreme vriesnacht zorgde er dit voorjaar voor dat een aantal bomen hun jonge blaadjes en de meeste bloesems verloren. De treurwilg herpakte zich, de kerselaars ook, de appel- en perenbomen droegen duidelijk minder vruchten dan vorig jaar, de kriekenboom sloeg het seizoen over, de vijgenbomen deden hun best.
Dan kwam de droogte. Al het fruit viel voortijdig af. Dit jaar geen appels, zelfs geen appelmoes van wormstekig fruit. De druiven verdrogen aan de struik, de vijgen doen nog steeds hun best.
Eergisteren kregen we een hagelbui. De tweede dit jaar, maar dit was eerder een storm dan een bui. Ik was zelf niet in het dorp, ik reed ergens in de buitenkant van de storm, kreeg alleen veel regen en wat hagel op mijn dak. Maar toen ik de berg opreed zag ik meteen de ravage: langs de kant van de weg lagen hopen ijs, en de asfaltweg was op veel plaatsen bedekt met een dikke laag bladeren. Ik reed naar het dorp over een krakend tapijt. Aangekomen haastte ik me naar binnen. Ook op de binnenkoer lagen hopen ijs.
De volgende dag ging ik de schade opmeten. Van mijn moestuin blijft niets over. Tomaten- en courgetteplanten zijn zwaar beschadigd, benieuwd of ze het nog redden. De preiplantjes zijn uitgerafeld, de verse kruiden liggen op de grond, zelfs de indrukwekkende bloemen van de topinamboers zijn onthoofd. De bladeren van de vijgenbomen vertonen grote gaten. De vruchten, de kastanjes en de noten zijn bijna allemaal afgevallen.
Bij de buren is het al even erg, of nog erger want zij hadden dit jaar veel meer geplant dan ik. Zij zaten in het oog van de storm en zijn nog steeds onder de indruk.
‘Het lijkt wel automutilatie van de aarde,’ zeg ik, ‘de droogte, de branden, de overstromingen en nu dit…’
‘De aarde wil zich van ons ontdoen,’ zegt de buurvrouw bitter.
Hopelijk geeft de aarde ons nog een kans.
Morgen ga ik nieuw plantgoed voor de wintertuin kopen.








Och hemel, letterlijk. Houd de moed erin, Christine …
LikeLike
Ja, hoor. Het nieuwe plantgoed staat hier al.
LikeLike
Jouw beschrijving van de natuur kunnen zo een roman in!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel verdrietig. Sterkte!
LikeLike
Dank je. Maar het had erger gekund. Hier gelukkig geen gewonden.
LikeLike
Heftig, ik vraag me af of ik in zo’n geval boos of verdrietig of iets ander zou zijn. Wat doet het met jou?
LikeLike
Beetje ontmoedigd, maar ook wel gemotiveerd om naar oplossingen te zoeken: wadi (‘s) aanleggen, groenten kweken die beter tegen de droogte bestand zijn, afdakjes bouwen enz…
LikeGeliked door 2 people
Très bel article Christine, même si le sujet n’est pas réjouissant… Que vas tu planter pour cet hiver ?
LikeLike
Des poireaux, artichauts, betterave, fenouil, roquette etc. Demain je vais chez Fonquerny à Ille. https://www.fonquerny-horticulteur.fr/index.php
LikeLike
Niet opgeven, de natuur herpakt zich steeds opnieuw…
LikeGeliked door 1 persoon
Wat jammer, Christine. Succes met het herplanten.
LikeGeliked door 1 persoon
De natuur die geeft en neemt. Mooi in woord en beeld neergezet. En fijn dat je oplossingen zoekt.
LikeGeliked door 1 persoon
Neeeeee. Oohh door hoe je het hebt opgeschreven voel ik mee met elke plant en elke boom, alsof mijn eigen blaadjes ook pijnlijke gaten zijn gaan vertonen. Wat een contrast ook, die droogte met die bollen ijs. Sterkte aan jullie allemaal. En ik ben nieuwsgierig naar de afloop (en de wadi!). Wat we verder met die natuur moeten, geen idee, dat ze boos en grillig is valt wel te begrijpen maar ik zou liever niet hebben dat ze zich wreekt op de moestuinen van Can Xatard.
LikeLike
Oh jee… Goeie moed maar die heb je zo te lezen al gevonden!
Zie ook https://velt.nu/water-de-tuin 🙂
LikeLike