In augustus 2012 verhuisde ik van metropool Antwerpen naar een onooglijk dorp in de oostelijke Pyreneeën. Het was liefde op het eerste zicht voor het zeshonderd-jaar-oude natuurstenen dorpshuisje en voor de omliggende bossen en weiden in een doodlopende bergpas. Liefde voor de medebewoners, negentien volwassenen en drie kinderen, had wat meer tijd nodig. Maar met tijd en geduld vind ik mijn plaats in deze mini-wereld.
Meer lezen:
Kortverhalen en gedichten
Over schrijven
Contact: christinevandenhoveapenstaartgmailpuntcom
Can Xatard 
Dapper
LikeLike
Sinds jij deze reactie gaf, denk ik er wat vaker over na. Was het dapper? Het was vooral onafwendbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Waarom onafwendbaar.
LikeLike
Deze van Lize Spit vond ik mooi: ‘Wie emigreert, reist niet zomaar, die reist met zijn thuis onder de arm.”
LikeLike
Uiteraard, wie emigreert laat thuis gedachten achter…
LikeLike
Het is een hele stap, en ja, heel dapper. Dankzij jou zoektocht naar het onbekende, lees ik jouw teksten, boeken en gedichten… Emigreren werkt inspirerend…
LikeLike