Verhalen uit de materniteit

Schapen lijken heel gemakkelijk te lammeren. Als je even niet kijkt, ligt er een vers lammetje op de stalvloer. En omdat ze met velen zijn, is het niet altijd meteen duidelijk wie de mama is.

Er ligt een boreling en alle vermoedelijk drachtige ooien staan er omheen. De boerin tilt het lammetje bij de achterpoten op en zwaait ermee naar de schapen.
‘À qui est cet agneau?’ vraagt ze. Maar de ooien verroeren zich niet. Dan gooit ze het -naar mijn gevoel- wat bruut op de grond. Onmiddellijk schiet er een ooi naar voor. Ze wordt samen met haar lam naar een apart hokje geleid. Daarna legt de boerin uit dat dit de truc is om de moeder te identificeren.

Er ligt weer een piepklein lammetje en deze keer staan er twee ooien bij die allebei het moederschap opeisen. Blijkbaar is de ene bevallen terwijl haar buurvrouw net ook contracties had. Als de buurvrouw het lammetje ziet liggen, snuffelt ze eraan en denkt ze dat het van haar is. Door een hormonale reactie houden haar contracties op. Ze is ervan overtuigd dat ze bevallen is. Onder luid protest wordt de buurvrouw weggebracht en ze bevalt pas de volgende dag van haar eigen lam.

De afgelopen weken zijn er 141 lammetjes geboren. De lammetjes hebben een apart verblijf in de stal, dat stilaan te klein wordt. De boer en de boerin herschikken de indeling van de stal zodat de lammetjes meer ruimte krijgen. De volgende ochtend blijken de schapen de stal zelf te hebben verbouwd en loopt iedereen door elkaar: mama’s, toekomstige mama’s en lammeren. Er zit niets anders op dan ze uit elkaar te halen aan de hand van de nummers in hun oren. Uren werk. Probeer maar eens de nummers in de bewegende oren te lezen en probeer maar eens een schaap te vangen. Ik mocht de lammetjes vangen, maar ik kreeg er maar twee te pakken.