Incendie

Laat ik het maar meteen bekennen: ik heb brand gesticht. Een paar dagen geleden heb ik mijn asemmer leeggegooid aan de rand van een paadje vlakbij mijn huis. Maar op een plek die ik niet zie vanuit het raam. In de as moeten nog sintels gezeten hebben.

Ik kwam erachter omdat mijn buren gemerkt hadden dat tijdens hun oudejaarsvakantie het waterpeil in een grote zinken teil in hun tuin sterk gedaald was. Zij gingen op onderzoek uit en ontdekten de brandplek. Ze veronderstelden dat iemand de brand had geblust met het water uit hun teil. Mijn buurvrouw toonde mij de plek.

Très gênant. Ik werd helemaal rood van schaamte. Bij de gedachte dat de brand had kunnen uitslaan voelde ik mij duizelig worden. En wie had die brand dan geblust? En wanneer zou hij/zij mij dat komen vertellen? Ik zag me al op het matje geroepen worden bij de burgemeester.

Gelukkig had ik het vandaag erg druk met het bereiden van een Indiase lunch voor mijn buren. Ik had hen al een tijdje geleden uitgenodigd en ik vroeg me af of ze er weer over zouden beginnen.

Natuurlijk wel. Maar al gauw bleek dat ze hun theorie over het blussen hadden herzien. Hoe het water uit die teil verdwenen was, wisten ze nog altijd niet. Maar ze achtten het onwaarschijnlijk dat iemand met een gieter heen en weer had gelopen tussen de teil en de brandplek.
‘Het vuur zal wel vanzelf uitgegaan zijn’, besloot mijn buurman.

Dat was al een zorg minder, maar ik bleef me schamen omdat ik zo onvoorzichtig was geweest.
‘O’, zei mijn buurman, ‘je bent echt niet de enige, hoor. Iedereen in het dorp heeft het al een keertje meegemaakt.’ En met ‘iedereen’ bedoelde hij blijkbaar ook zichzelf.

Hij legde me nog uit hoe je zo’n beginnende brand moet blussen: vanachter aanvallen en best met een spade uitkloppen. Daarna werd het onderwerp afgesloten.

Vandaag brandde de kachel niet. We aten buiten op het terras. De zon gaf van katoen, het was 19° in de schaduw.

Voor alle duidelijkheid: dit is niet de brand die ik heb aangestoken. Het is gecontroleerd afbranden van de overwoekerde graaslanden op de helling.

En dit is ‘mijn’ brandplek.