Dwalen

Als ik ga wandelen heb ik meestal een bepaald traject in mijn hoofd, maar dikwijls zie ik een interessant paadje dat ik wil verkennen, of soms dwaal ik gewoon af. Het gebeurt dat ik besef dat ik ergens ben waar ik nog nooit ben geweest. Dat gebeurde gisteren ook. Ik wou een lus van een uurtje maken, maar ik kwam uit bij een rotsformatie die ik niet kende. Er liep een mooi groen, beschaduwd pad. Ik volgde het in de overtuiging dat ik een iets hoger gelegen pad nam, parallel aan het pad dat ik eerst in gedachten had. Na een uurtje stond ik helemaal bovenaan de berg, naar mijn gevoel zonder dat ik geklommen had. Ik stond hoog, waarschijnlijk op 1000 meter want ik zag beneden het volledige dorp liggen, met de lager gelegen boerderij en het huis in het dennenbos hogerop. Ik zag alle huizen, behalve dat van de ambassadeur dat drie kilometer verder ligt. Ik was helemaal uit de richting en begreep niet hoe ik daar aanbeland was. Ik dacht aan mijn wandel-gps waarmee ik nog altijd niet goed overweg kan, die thuis in een lade lag. Handig toch. En ik moest terugkeren want ik had geen water meegenomen. Maar zo bovenop de berg staan zonder dat ik veel moeite had moeten doen, was een heel plezierig gevoel.

Weer thuis keek ik naar de berg en probeerde ik te achterhalen waar ik gestaan had. Ik weet het nog altijd niet, ik zal het moeten overdoen, mèt gps.

Ik nam een foto vanaf de berg en eentje in de tegenovergestelde richting, vanuit het dorp.