Traag

Ik houd niet van clichés en als ik de kans heb om er eentje te ontkrachten, doe ik dat. Maar vandaag kon ik er even niet omheen: in het zuiden gaat alles trager, vooral als je een vakman nodig hebt.

Ik belde naar het bedrijf dat mijn kachel leverde met de vraag of hun e-mailadres nog altijd geldig was. Ik had al drie mailtjes gestuurd en nog nergens antwoord op gekregen.

Mijn e-mail met de foto’s van de kachel –die ze gevraagd hadden- hadden ze gekregen. Dankjewel, zei die lieve eco-jongen.  En die mail met mijn vraag of ze weet hebben van een systeem dat via een periscoop meer licht in het huis brengt, hadden ze ook gekregen. Maar daar moeten ze nog even met de baas over praten.

En ja, ze zijn voor mij op zoek naar een fornuis op hout. Maar nee, tot nu hebben ze nog niets gevonden. Had u dat fornuis misschien nog deze winter gewild? vraagt hij, hoorbaar verwonderd.

Ik lach een beetje groen. Ik vertel maar niet dat we in België hoogst verontwaardigd zijn als we onze bestellingen niet binnen de week geleverd krijgen. Er wordt van mij geduld gevraagd. Ik heb geduld, zeg ik, alsof hij daar nu heel blij mee moet zijn.