Dit heb ik niet zelf bedacht. Het bestaat! In Nederland en ook in België kun je graven adopteren. Meestal zijn het monumenten of graven van oorlogsslachtoffers die ter adoptie aangeboden worden. Toen ik jaren geleden nog lid was van Epitaaf, een organisatie die onder meer rondleidingen op de Brusselse begraafplaatsen organiseert, was er al sprake van. En nu kan het bijvoorbeeld ook in Waregem of in Gent.
Zelf heb ik onlangs een heel kerkhof, met maar liefst dertig graven, geadopteerd. Er is geen stichting of een ingewikkelde procedure bij te pas gekomen. Ik heb me gewoon tot moeder van ons verkommerde kerkhofje uitgeroepen.
Hoe knap je nu dertig graven op? Wel, gewoon eentje per dag. Elke dag kies ik er eentje uit, ik knip het droge gras wat bij en ik plant er een of meer nieuwe plantjes op. Die plantjes haal ik gewoon uit het bos of langs de kant van de weg. Heel wat vetplantjes laten zich zonder weerstand verplaatsen. Gewoon een deel van het plantje oprapen en neerleggen op een nieuwe plek. Het moederplantje groeit snel weer aan en het dochterplantje nestelt zich op de nieuwe plek. Planten die zich diep inwortelen zoals tijm of lavendel, vragen wat meer graafwerk, maar je kunt natuurlijk ook een bloeiend plantje kopen in een bloemen- of plantenwinkel. Als je het plantje maar in de aarde plant en bij langdurige droogte af en toe wat water geeft. Elk jaar gaan duizenden chrysanten kapot omdat er na Allerheiligen niet meer naar omgekeken wordt.
Natuurlijk hoeft niemand meteen een heel kerkhof te restaureren, maar één graf, dat moet toch kunnen? Als elke lezer van dit bericht een klein plantje op een graf plant, dan heeft de natuur alweer wat aan terrein gewonnen. Want daar gaat het om: een kerkhof is een lap grond met heel wat mogelijkheden.
Je kunt daarbij het nuttige aan het aangename en het zorgzame koppelen. Nuttig: je bewijst de gemeente een dienst. Aangenaam: het is best prettig om op een mooie herfstdag bij een graf – zelfs al is het van een onbekende – te knielen. Zorgzaam: je zorgt voor dat plekje aarde, je brengt eer aan iemand die er niet meer is, en je zorgt ook een beetje voor jezelf.
Hoe kies je een graf? Maak het jezelf gemakkelijk en kies een graf op het dichtsbijzijnde kerkhof. Kies een graf dat er een beetje verwaarloosd uitziet, dan zie je snel resultaat. En maak geen onderscheid. Vraag je niet af of de overledene een belangrijk of een interessant persoon was, of het al of niet een goed mens was. De dood zelf maakt dat onderscheid ook niet.
Heel mooi. Niet alleen het verzorgende werk dat je doet, maar ook hoe je het naar een spiritueel niveau brengt. Wat een prachtig herfststuk.
LikeLike
Dankjewel Kathleen. Spiritualiteit is overal in de natuur. Ik krijg zin om me te verdiepen in spiritualiteit bij de indianen.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad heel mooi, zinvol en warm.
Ik hou mijn aandacht bij mijn vader. Ooit, als ik meer tijd heb, bij anderen….
xxx
LikeLike
Dankjewel. Een graf van een geliefd persoon ligt voor de hand, maar als dat graf ver weg is, vind ik het ook erg troostend om voor een ander graf te zorgen.
LikeLike