Regagner ses pénates

Langzaam maar zeker groeit mijn Franse vocabulaire. Ik praat niet alle dagen Frans, maar ik luister wel regelmatig naar radio France Inter en er zijn periodes waarin ik wat meer contact heb met mijn dorpsgenoten.
Conversaties in groep zijn altijd lastig: iedereen praat door elkaar, er worden grappen gemaakt, er wordt jargon gebruikt en bij sommigen zit ook het accent in de weg. Maar ik doe mijn best en als de ambiance het toelaat, durf ik al eens om uitleg vragen.
Zo heb ik iemand zijn hoofd doen breken over de vraag of het voltooid deelwoord van dissoudre ‘dissous’ of ‘dissolu’ is. Het ging over de bladeren die zich oplossen in het water van de dorpsfontein. Het is dissous, maar dissolu bestaat ook en betekent iets heel anders, nl. losbandig, losgeslagen.
Het gebeurt ook dat de hele groep in een lach schiet als ik naar de betekenis vraag van woorden die ik vroeger niet op school heb geleerd. Deze week leerde ik ‘une bite’ (een piemel) en ‘une putarasse’ (putain in het kwadraat).

Toen ik gisteravond na een gezellige en wat uitgelopen vergadering opstond om naar huis te gaan, vroeg iemand : tu vas regagner tes pénates?
Pénates? vroeg ik achterdochtig. Bleek dat bijna niemand wist wat pénates eigenlijk betekent, terwijl het een uitdrukking is die regelmatig wordt gebruikt.

Penaten waren de Romeinse huisgoden die werden vereerd bij de haard. Ze staan voor eten, drinken en gezelligheid. Regagner ses penates betekent dus terugkeren naar huis, naar de gezelligheid daar, naar de huisgoden die de kachel brandend hebben gehouden en de voorraad hebben bewaakt.

Nadat dit dankzij Google uitgebreid uitgeklaard en besproken was, kon ik eindelijk naar huis. En de gedachte dat ik thuis opgewacht werd door een paar penaten deed me min of meer naar huis huppelen door ons donkere dorp.