Jardins Familiaux

Ongeveer een jaar geleden heb ik aan het gemeentebestuur een stukje grond gevraagd om groenten op te kweken. Mijn buurman, die ook geen tuin heeft, deed hetzelfde.
Het gemeentebestuur, vooral de burgemeester, kwam met een tegenvoorstel. Er zou in het midden van het dorp een ‘jardins familiaux’ geïnstalleerd worden. Dat betekende dat er een vereniging moest opgericht worden, dat de grond moest vrijgemaakt worden, dat er een plan moest komen.

De vereniging werd met enige moeite opgericht. Als je met zo weinig bent, zit iedereen die zich een beetje engageert al in een andere vereniging (La Sauc’ de Glorianes), of in het gemeentebestuur, en is iedereen al ergens voorzitter, vicevoorzitter, secretaris of schatbewaarder. Ik ben dit jaar vicevoorzitter van La Sauc’ en schatbewaarder van La Patate Glorieuse. Deze naam werd gekozen tijdens een van onze iets te gezellige bestuursvergaderingen en geraken we voorlopig niet meer kwijt.

De grond vrijmaken ging ook niet zonder slag of stoot. Het is een stuk grond in het midden van het dorp, tegenover het kerkhof en de oude wasplaats. In de wasbekkens loopt water uit een hoger gelegen bron en vloeit verder af door een kanaaltje door de gekozen weide. Deze werd sinds de jaren zeventig gepacht door een dorpsbewoner zonder dat daar een betaling tegenover stond. Maar omdat er een soort gewoonterecht geldt, was er een juridische procedure nodig om de grond vrij te maken. De man gebruikte de grond om er tijdens de lammertijd zijn schapen op te laten grazen, wat de grond zeer vruchtbaar heeft gemaakt.

Tenslotte kwam er een plan, waarin vier percelen werden voorzien voor dorpsbewoners die geen tuin hebben. Een vijfde perceel wordt een educatief perceel waarop de secretaresse van de vereniging mag experimenteren met permacultuur. Er komt ook een hoek met tafels en banken en een barbecue, en een tuinhuis om het werkgerief in op te bergen.

Aangezien alle leden van de Patate Glorieuse het deze zomer druk hadden met op vakantie gaan en met de activiteiten van La Sauc’ is er nog niet veel schot in de zaak gekomen. De grond is vrij sinds 1 juli, maar het terrein is nog niet opgedeeld en er is nog geen materiaal aanwezig.

Ongeduldig als ik ben, heb ik me deze week op het terrein begeven, heb een willekeurige plek gekozen en daar een paar courgette- en pompoenplanten, die ik in potten gekweekt had, in de grond gestoken. Zonder omploegen, want ik doe aan permacultuur. Ik denk niet dat iemand al gemerkt heeft dat ik in het geniep de eerste steen van onze jardins familiaux gelegd heb. ’s Morgens vroeg en ’s avonds laat ga ik mijn planten gieten en ga ik wat wieden. Ik ben benieuwd wanneer men het gaat opmerken. Vanmorgen werd ik verwelkomd door een paar mooie gele bloemen en een eerste kleine courgette. Mijn planten zijn duidelijk in hun nopjes met de verhuis. Ik hoop dat ik deze herfst nog een paar grote knaloranje pompoenen kan laten zien.