Martine à la ferme*

Gisteren is het er eindelijk van gekomen: ik heb de schapenstal bezocht. Ik stelde het steeds weer uit, bang om de boeren, die het de laatste weken erg druk hebben, te storen.
Op de weg naar beneden kruiste ik de boerin op haar quad, onderweg naar een ooi die volgens de buren vreemd gedrag vertoonde. ‘Ga maar naar de bergerie,’ zei ze, ‘ik kom zo.’

Even later kreeg ik een rondleiding en wat uitleg en kon ik foto’s nemen. Het licht in de stal viel tegen, maar nu ik er de eerste keer geweest was, en ik blijkbaar niet stoorde, kon ik misschien nog eens op een ander moment terugkomen.

Of … kon ze misschien wat hulp gebruiken, vroeg ik aan de boerin, met weinig hoop op een positief antwoord. Maar ik moest de vraag maar één keer stellen. Ze wees me een kruiwagen en een baal stro aan en ik mocht meteen de vloer van de stal met stro bedekken.

Blijkbaar zag ze een samenwerking wel zitten en vanmorgen haalde ze me op voor een heuse initiatie. Voor we naar de lager gelegen bergerie reden, bakenden we met sneldraad het terrein af waar vandaag gegraasd zou worden. Aangekomen in de stal kreeg ik twee papflesjes in handen en mocht ik de sukkeltjes die niet of niet genoeg melk van hun moeder krijgen voeden.

Daarna werden de ooien van de lammetjes gescheiden en brachten we de jonge moeders naar een hoger gelegen frisgroene wei. Een hele klim, in een hoog tempo, maar een erg leuk gevoel om met zo’n kudde schapen achter je aan te lopen.

Weer in de stal was het voederbakken schoonmaken, waterbakken vullen, de laatst geborenen merken en een gehandicapt lammetje vertroetelen. De ooien die nog moeten lammeren brachten we naar een dichterbij gelegen weide.

Dan weer de berg op om de andere schapen te verhuizen naar een nieuwe graasplek. Om ze terug te brengen had de boerin geen hulp meer nodig, want dat gaat vanzelf, zei ze. De ooien rennen naar beneden om weer bij hun kindjes te zijn.

Mijn eerste halve dag zat erop. Ik was moe, bezweet en ik rook helemaal naar schaap. Maar ik voelde me zalig. Eindelijk weet ik wat ik later –als ik groot ben- wil worden: boerin.

*Tiny op de boerderij