Het nieuwe gemeentebestuur zorgt voor allerlei praktische aardigheden. Zo zijn er nu drie plaatsen in het dorp waar we onze vuilnis kwijt kunnen. We kregen elk een speciale vuilnisbak voor verpakkingsresten en een houten compostbak met bijbehorend containertje voor de keuken. We kunnen ons geluk niet op.
Er is maar één gezin dat niet blij is met de veranderingen, de vroegere bazen van het dorp. Jammer. Een grote verzoening zit er voorlopig niet in. Integendeel, de onmacht uit zich in kleine pesterijen.
Bij mijn thuiskomst, na een paar heerlijke dagen in A, zag ik meteen dat er iets veranderd was op mijn stukje chemin public. De nieuwe compostbak was verplaatst. De plaats waar de oude composthoop had gestaan, was opgeruimd. Het was netjes gedaan, daar niet van. Maar de kruiden die ik gezaaid had op de vruchtbare bodem van de oude hoop waren ook weg.
Toegegeven, het was misschien een beetje stout van mij om basilicum en koriander te zaaien op een driehoekje grond waarvan de eigendom betwist wordt door de gemeente en mijn buren. Maar dat men het nodig had gevonden orde op zaken te stellen terwijl ik weg was, vond ik spijtig.
De dorpelingen vinden het erg dat mijn kruiden en bloemen vernietigd werden. Ik krijg moeilijk uitgelegd dat ik me niet zozeer ontriefd voel, dat het me eerder intrigeert waarom iemand zoiets doet.
Ik ga het haar/hem niet vragen. De enige manier om een conflict te beëindigen is dat het aan een kant stopt.
Can Xatard 
Wat kinderachtig dit!
LikeLike
Juist daarom negeer ik het.
LikeLike