Collioure

In Collioure wil je niet zijn als de zon schijnt. Te veel volk. Elke keer als ik er ben, verbaas ik er mij over dat het stadje nauwelijks sporen draagt van de toeloop in de zomer.

En geloof me, Collioure is bij een bewolkte hemel even mooi als op een zonnige dag. Misschien wel mooier, omdat je er rustig kan wandelen en alles veel aandachtiger kan bekijken.

Gisteren werd ik meegetroond naar de zuidkant van de stad, de heuvels op, tot het fort Saint Elme, vanwaar je zowel Collioure als Port-Vendres kan zien, en ook heel ver op zee.

Daarna gingen we thee drinken in Hotel Les Templiers, waar de muren vol kleine schilderijen hangen van beroemdheden die er vaak over de vloer kwamen en betaalden met hun werk. Picasso en Mucha zouden er goede klanten zijn geweest. Of er nog werk van hen hangt, en of die schilderijen dan echt zijn, is een vraag waarvoor ik nog een keertje terug moet gaan.