Zo gaat dat met huisdieren. Ze lopen een eindje in je leven mee, maar op een dag –en dat is altijd te vroeg- houdt hun hartje op met kloppen.
Ik had Zohra graag mee naar Glorianes genomen, ze had hier muizen en salamanders kunnen vangen, maar ze was zo graag bij Els. En dus skypten we met elkaar en ging ik haar af en toe bezoeken.
Ze was een oud besje geworden, klein en elegant, lief en aanhankelijk, eigenzinnig en dominant. Het was ons monstertje, ons schatje.
Els heeft haar tot de laatste dag schandalig verwend en liefdevol verzorgd. We zullen haar allebei erg missen.
Can Xatard 
Innige deelneming, allebei. Ik mis onze Rudy ook nog vaak, maar niet meer alle dagen 😦 …zo gaat het met mensen.
LikeLike
Ik kende haar ook. Alweer gecondoleerd. Ik vrees dat het met Saphir ook niet lang meer gaat duren. Misschien tijd voor een jong ding?
LikeLike
Volgens de dierenarts heeft Sapphir een sterk hart en kan ze wel twintig jaar worden. Een jong ding? Nee, liever niet. Te hevig. De beeldschone Cacahuète staat al aan te schuiven. Maar ik ben bikkelhard: geen huisdieren meer.
LikeLike
Ook onze innige deelneming. Ze heeft een heel mooi en gelukkig leventje gehad.
LikeLike