Groen

Vandaag had ik een sombere dag met hier en daar een lichtpuntje. Als het grauw weer is, ligt Perpignan er maar vuil bij. Geen stad waar je vrolijk wordt. En in het rusthuis was het al niet veel beter. Daar is het dan wel heel netjes, maar ik kan het maar niet laten om me mezelf over x aantal jaren in zo’n omgeving voor te stellen. Mijn moeder laat het gelukkig niet aan haar hart komen. Als kersverse weduwe doet ze het verbazend goed. Ze is blij met haar nieuwe kamer, ze toont belangstelling voor haar kinderen en ze is zelfs bereid om af en toe in het salon “tussen de oudjes” te gaan zitten.

Toen ik naar huis reed, regende het en de berg lag in een dikke mist. Maar kijk, na regen komt zonneschijn. De zon nodigde uit tot een inspectieronde in de tuin. De tomatenplantjes hebben het zwaar te verduren gehad, maar ik spreek ze toe, vertel ze dat ze van goede afkomst zijn en dat ik hoge verwachtingen heb. Ik geef ze nog wat extra steunaarde en hoop maar dat de koude wind wat achterwege blijft. De groene groentjes doen het net als het gras en de wilde bloemen juist heel goed. Morgen een slaatje van zelfgekweekte roquette en radijsjes … het geluk kan soms in een klein groen hoekje zitten.