Of ik daar nu graag woon, vragen mijn verre familieleden als ik hen opbel met het nieuws dat nonkel Mil gestorven is.
Ik moet er over nadenken. Het antwoord is niet volmondig ja. Het is aanpassen, zeg ik voorzichtig. In gedachten maak ik een plus-en-minlijstje. Er zijn meer plussen dan minnen, dat wel. Het grootste minpunt is dat ik te veel tijd in mijn auto doorbreng. Maar dat heeft met de gebeurtenissen van de laatste weken en met administratieve complicaties te maken. Er komt wel weer een tijd dat ik niet meer zo dikwijls op pad moet, troost ik mezelf.
De dikste plus is de natuur. Bij elke stap die ik buiten zet, weer of geen weer, denk ik: dit wil ik niet meer missen.
Al mis ik A ook wel. Dat staat in het min-rijtje. Ik mis A. Maar ach, volgende week neem ik de trein en ’s avonds ben ik weer in A en bij A. Voor een weekje.