We zeggen het wel honderd keer tegen elkaar: het was het beste voor hem. En toch schiet mijn gemoed nog regelmatig vol.
Ik luister naar wat anderen zeggen: hij heeft een lang en mooi leven gehad. Een lang leven, zeker, en vele mooie momenten. En ook andere. Een mens, eigenlijk.
Ik vraag me soms af hoeveel mensen er op datzelfde moment gestorven zijn, velen eenzaam, in pijn, in nood, in gevecht. Mijn vader heeft het al bij al goed gehad.
Hij nam veel plaats in en het is nu wennen aan een lege hoek. Wat ga ik met die vrijgekomen ruimte doen? Voorlopig niets, mijn gedachten laten dwalen, in ver en dichterbij verleden. En in de rituelen die we de komende dagen zullen uitvoeren om hem te eren.
Want al was hij niet de gedroomde vader, met veel en soms vreemde omwegen heb ik toch van hem geleerd. En daarom eer ik hem ook.
Can Xatard 
Dag Christine,
Waar je bij een ziekbed naar verlangt is er dan plots. Enfin, ik weet niet hoe hij gegaan is, maar ik vermoed in welomkaderde omstandigheden. En dat is goed.
Het zal wennen zijn, zoals je zegt. Vreugde om wat soms was, verdriet om wat niet.
Goeie moed meid en doe alles rustig aan.
Alvast mijn deelneming voor jou en je naasten.
Gerd
LikeLike
Lieve Christine
Mijn deelneming aan jou en je familie. En ja… het is wennen. Je wist dat het ging gebeuren, maar eens het zover is, is er het gemis. Jij kan daar zeker goed mee omgaan. Schrijven zal je veel helpen.
Liefs
Marijke
LikeLike