Geen nieuws, goed nieuws, het geldt niet voor mij. Geen nieuws, geen goed nieuws, is het eerder. Daarom is het nog geen slecht nieuws. Het weer is hier, zoals in de rest van Europa, eerder teleurstellend. Minder koud dan in het noorden, maar vooral grijs. Het bos nodigt niet uit. Het werk aan mijn minituintje blijft liggen. Mijn zaailingen komen zelfs binnenshuis maar haperend boven de grond kijken. De spinazie- en veldslascheutjes rekken zich bijna pijnlijk naar het grijze licht dat door de kleine ramen spaarzaam naar binnen komt. De lente kondigt zich aan als een lange oefening in geduld. Drie keer per dag kijk ik naar het weerbericht, er komt weinig schot in.
Maar vandaag kwam er toch een zonnestraaltje, geleverd door niemand minder dan de burgemeester. Hij vertelde me dat mijn afvoerprobleem mee opgenomen wordt in een grotere gemeentelijke studie. Hij heeft zelf een oplossing in gedachten, maar ze zal tijd en diplomatie vragen. Tijd heb ik genoeg. En nu maar hopen dat de diplomatie haar werk doet.
Dit wordt mijn “potager en carré”, bovenop de beerput, die voorlopig dicht mag blijven. Oef.
Can Xatard 