Muziek

Als ik wil dat er iets bougeert, dan moet ik uit mijn kot komen. Dat is vandaag nog eens gebleken. Ik ging met een klein vraagje langs bij een dorpsgenote en ik kwam met een heleboel informatie terug.

Céline en Andrej zijn een jong koppel die intussen drie jaar in Glorianes wonen. Maar Céline groeide hier ooit op en na wat omzwervingen kwam ze terug naar Glorianes en betrok er het huis van haar overleden vader.

Toen ik er aankwam, stond een deel van dat huis onder water en ik kreeg meteen een steelpan om mee te scheppen. Na een half uurtje was de bodem van de kamer weer zichtbaar en ik werd uitgenodigd voor de thee.

Heb je mijn briefje gekregen? vroeg Céline. Briefje? Ik kreeg een paar dagen geleden een dikke brief, geprint op gemeentelijk briefpapier, met een uitnodiging voor een oprichtingsvergadering van een gemeentelijke vereniging. In de brief stond vooral vermeld wat niet het doel van de vereniging was en een klein beetje wat dan wel het doel was. De brief was niet ondertekend, en nu pas begreep ik dat de brief van Céline kwam.

Het doel van de vereniging is om dingen samen te gaan doen en om de mensen van Glorianes meer met elkaar in contact te brengen. Geen feestelijkheden, of manifestaties voor het grote publiek, maar nuttige activiteiten waar we allemaal beter van worden. Zo bestaat er een oude wet die toelaat dat de bewoners van een gemeente dood hout gaan kappen op gemeentelijke grond. We zouden dat samen kunnen doen, zegt Céline. En we kunnen samen plantgoed aankopen. En dingen leren van elkaar …

Het klinkt als muziek in mijn oren. Natuurlijk ga ik naar die vergadering. 17 maart, nog 10 dagen.