Wie denkt dat ik op mijn berg verstoken blijf van cultuur, vergist zich. Ik geef toe dat ik het overweldigende Antwerpse aanbod wel eens mis. Het aanbod mis ik, het overweldigende wat minder.
Hier in het dorp gebeurt ook al eens wat en als secretaresse van onze vereniging, ben ik al aan het nadenken over de programmering van 2015. Wat ik alvast ga voorstellen: een presentatie van het beroep van ‘éleveur’ door onze schapenhoudster of de koeienboer, een informatieavond over de jacht, een initiatie in de Catalaanse taal.
De mogelijkheden zijn beperkt, maar in Ille-sur-Têt, op ongeveer 15 km bochten van hier, heb ik een heus cultureel centrum ontdekt, geleid door de zeer dynamische Vlaamse Chantal. La Fabrica is gevestigd in een prachtig gerestaureerd gedeelte van de oude stadswallen, heeft een mooi theaterzaaltje en een gezellige ontvangstruimte. Er lopen verschillende ateliers voor kinderen en volwassenen. Helaas is het aanbod wat uitgedund als gevolg van besparingen, verlaagde subsidies en verminderde koopkracht.
Zo is het ‘atelier de chant’ tot mijn grote spijt afgeschaft en zit er nu niets anders op dan het ‘atelier de danse’ te volgen. Nooit gedacht dat ik daar nog zou mee beginnen. Maar het valt best mee, ik ben niet te stijf na een avondje springen en rekken.
La Fabrica organiseert bovendien regelmatig muziek- en theatervoorstellingen. Binnenkort is er zelfs een dîner spectacle. Een cabaret waarvan ik waarschijnlijk maar de helft zal verstaan. Maar ik ga er toch naartoe.
Can Xatard 