Een uurtje avondwandeling had ik gepland.
Maar toen ik bij de mairie de weg naar het bos wou nemen zag ik dat de deur openstond. Even naar binnen piepen en daar trof ik onze nieuwe burgemeester aan met een emmer en een spons in haar handen.
‘Is dat nu je werk?’ vroeg ik.
‘Helaas ook’, zuchtte ze. Morgen krijgt ze bezoek van de sous-prefecte van Prades en het gemeentehuis ziet eruit alsof er de afgelopen zes jaar geen enkele keer gepoetst werd.
Het uurtje avondwandeling werd dan maar een paar uurtjes stofzuigen en dweilen met de Franse slag. We kregen nog versterking van eerste adjoint Ketty.
Vorig jaar heb ik de openbare wasplaats, de telefooncel en de kerk gepoetst. Nu heb ik er ook nog het gemeentehuis bij. Volgende zomer misschien de gîte communale. Dan heb ik alle openbare gebouwen van Glorianes gehad.
Ik ambieer nog steeds de post van sleutelbewaarder van de kerk. Er is hoop.
Can Xatard 
Ha ha… Heb vandaag het onkruid van de oprit uitgetrokken. Nederig werkje dat de meeste inwoners hier uitbesteden. Of met agressief vergif te lijf gaan. Dus kreeg ik soms wel een slinkse blik, alsof ik gek genoeg was… Maar evengoed schouderklopjes en vriendelijke groetjes. Poetsen is zen. En sociaal dus ook, ook hier 😉
LikeLike
ik volg nu meteen je belevenissen. Fijn om van je te horen (lezen dan) Hilde
LikeLike
Doet me heel veel plezier, Hilde!
LikeLike