Boeken

Kort na de oprichting van de vereniging in ons dorp, zorgde het bestuur voor een bibliotheek. Deze bestaat uit een rode plastic bak met een dertigtal boeken en dvd’s die regelmatig omgewisseld worden in de bibliotheek van Ille-sur-Têt. We kunnen online bestellingen doen en we mogen boeken en dvd’s drie maanden houden. Glorianes, dat dertig jaar geleden nog zo goed als verlaten was, komt duidelijk in een ontwikkelingsfase. Ik hoop stilletjes op een café en een bakker, maar dat kan nog wel een tijdje duren.

Mevrouw X, de welgestelde, wat bazige dame van respectabele leeftijd, die mij in Vinça een garage verhuurt, reageerde enthousiast op het nieuws over de bibliotheek. Een jaar geleden lachte ze mij nog uit omdat ik in dat gat (un cul-de-sac!) ging wonen, maar nu volgt ze de ontwikkelingen in het dorp op de voet. Af en toe belt ze mij op om te vragen welk weer het is in Glorianes en elk gesprek eindigt met een bijna teder “Je vous embrasse”.  Op een of andere manier heb ik haar hart gestolen. Misschien omdat ik een goede huurster ben, die volgens haar strenge richtlijnen elke eerste werkdag van de maand contant betaal.

“Ik zal voor boeken zorgen!” riep ze uit. Ik probeerde haar te zeggen dat we niet zoveel plaats hebben in onze plastic bak, maar ik zag haar al hard nadenken en als ze nadenkt, luistert ze niet.

Begin augustus ging ik mijn huur betalen. Ze had drie kisten boeken klaar staan. “Er zijn er ook voor kinderen” zei ze trots. Kinderen zijn de toekomst, we hebben er al twee in het dorp en binnenkort komt er nog eentje. Ik zette de boeken in mijn garage, want het bestuur had geen interesse voor de boeken van madame X. Eerlijk gezegd, ik ook niet, het zijn voornamelijk stukgelezen pockets van Danielle Steel.

Ik overwoog nog even om ze te verkopen op de vide grenier van Vinça, maar ik durfde niet, bang dat madame X een bezoek aan de rommelmarkt zou brengen en ik in ongenade zou vallen.

Aan die rommelmarkt, die gisteren plaatsvond, heb ik trouwens wel deelgenomen. Dat is een ander verhaal dat ik kort zal houden: ik stond met mijn kraampje de hele dag in de volle zon en de winst was niet in verhouding tot de geleverde inspanningen.

Toen ik gisteravond volkomen uitgeput, met in mijn auto nog meer dan de helft van de rommel, de berg opsjokte, kwam er een  tegenligger aan. Ook dat nog. De auto bleef resoluut naar beneden rijden en liet het onterecht aan mij over om achteruit te bollen naar een plek waar hij kon passeren. Toen we op gelijke hoogte waren, ging het raampje naar beneden. Aan het stuur zat een knappe onbekende die mij vriendelijk toeknikte. Naast haar zat madame X. Ze kon gelukkig niet uit de auto, want die stond helemaal tegen de bergwand gemanoeuvreerd, anders was ze mij vast komen kussen. “Christine!” riep ze, “we hebben boeken gebracht!” “Maar we hebben geen plaats meer”, piepte ik. Ze hoorde me niet. Ze was duidelijk dolgelukkig over haar goede daad.

Thuis was de toegang tot mijn binnenkoer versperd door een enorme kartonnen doos die ik in mijn eentje niet eens kon verplaatsen. Jammer dat er vuurverbod is, anders zou ik met plezier een rituele boekverbranding organiseren op het gemeenteplein van Glorianes.