Denappels

Vanmorgen sneeuwde het dikke natte vlokken, op de bergkam ligt een witte kraag. De kachel blijft branden. Ik heb nog veel hout, maar dat ligt al klaar voor de volgende winter. Voor nu is het niet droog genoeg. Dan maar sprokkelen.

Aan de noordkant van de berg is een klein dennenbos. Het hout dat er ligt, is droog en de denappels zijn groot. Ik heb al zakkenvol naar huis gesleept, ze zijn handig om het vuur aan te steken. Daarbij zoek ik zorgvuldig de oudere, houterige exemplaren uit, de bruine glanzende denappels laat ik liggen.

Op de binnenkoer heb ik een bak staan, waarin ze verder in de zon kunnen drogen. Maar tot mijn verbazing zijn ze door de natte sneeuw dichtgegaan en zien ze er weer uit als pas afgevallen denappels. Die dingen leven dus nog. Een gevoelige ziel als ik zou dit beter niet weten.

DSCN3287

Auteur: Christine Van den Hove

Auteur van 'Colombe' (2019, Uitgeverij Kartonnen Dozen) en 'Het huwelijk' (2022, uitgeverij Wereldbibliotheek)

4 gedachten over “Denappels”

  1. Ze voorspellen het weer. Zijn ze gesloten dan komt er regen of sneeuw. Zijn ze open dan blijft het het mooi. Ik vraag me af, of je dat leven kunt noemen.

    Like

Plaats een reactie