Vanmorgen sneeuwde het dikke natte vlokken, op de bergkam ligt een witte kraag. De kachel blijft branden. Ik heb nog veel hout, maar dat ligt al klaar voor de volgende winter. Voor nu is het niet droog genoeg. Dan maar sprokkelen.
Aan de noordkant van de berg is een klein dennenbos. Het hout dat er ligt, is droog en de denappels zijn groot. Ik heb al zakkenvol naar huis gesleept, ze zijn handig om het vuur aan te steken. Daarbij zoek ik zorgvuldig de oudere, houterige exemplaren uit, de bruine glanzende denappels laat ik liggen.
Op de binnenkoer heb ik een bak staan, waarin ze verder in de zon kunnen drogen. Maar tot mijn verbazing zijn ze door de natte sneeuw dichtgegaan en zien ze er weer uit als pas afgevallen denappels. Die dingen leven dus nog. Een gevoelige ziel als ik zou dit beter niet weten.
Ze voorspellen het weer. Zijn ze gesloten dan komt er regen of sneeuw. Zijn ze open dan blijft het het mooi. Ik vraag me af, of je dat leven kunt noemen.
LikeLike
Ooit heb ik een zonnedistel van le Pas De Ceilhes mee naar huis genomen. Die ging ook de hele winter open en dicht. Hartverscheurend vond ik dat.
LikeLike
Oei, dat is verboden want die zijn beschermd. Maar het is hetzelfde principe.
LikeLike
Niet verder vertellen, hé. Is lang geleden … Hier staan er trouwens ook, op de hoogvlakte.
LikeLike