Apéritif

De eerste avond dat ik thuis kon blijven, wat in de zon kon zitten en -oef- weer in mijn eigen bed kon slapen, had ik al meteen een verplichting aan mijn been. Ik was uitgenodigd op een petit apéritif bij de burgemeester ter gelegenheid van het afscheid van een paar Belgische vrienden van hem, die al jaren in Glorianes op vakantie komen.

Hoewel ik erg moe was, besloot ik toch maar even langs te gaan.

Het petit apéritif leek eerder uitgebreid, want iedereen had wat mee gebracht. Behalve een fles Muscat (regionale zoete wijn) stond er vreemd genoeg geen wijn op tafel. Er werd bier gedronken, een troebel wit bier dat in een naburig dorp gebrouwen wordt. Het was licht en heel lekker.

We zaten aan een lange tafel in de tuin van mas Picote, er werd geknabbeld en gebabbeld en gewacht tot iedereen er was. Als laatsten arriveerden het echtpaar dat koeien en schapen houdt op de berg. Ze hebben het druk want het is lammertijd. Toen pas merkte ik dat de burgemeester de barbecue had aangestoken en vlees stond te braden.

En dan kwam er wijn op tafel, en grote schalen met lamskoteletjes en worstjes. De zon ging onder en de sfeer werd alsmaar gezelliger. Iedereen werd een beetje teut en de koeienboer die eerder had laten verstaan dat het plukken van champignons een privéaangelegenheid is, begon me ongevraagd tips te geven. “Tu vas trouver des morilles”, voorspelde hij. Het klonk alsof hij er persoonlijk een paar voor mij had verstopt. “Ga onder de kerselaars en de essen kijken. Je zult er wel vinden.” Het zal wel aan de wijn gelegen hebben dat hij plots zo gul was, maar het deed mij wel wat.

Bijna het hele dorp was aanwezig. Een bont gezelschap toch: de burgemeester en zijn vrouw die niet eens in het dorp wonen (maar er wel een buitenverblijf hebben), de koeienboer, zijn schapenboerin en hun kinderen, de onderwijzeres en haar Slovaakse timmerman, mijn buurman met zijn Amerikaanse vrouw, mijnheer en mevrouw C die alles weten over paddestoelen en groenten kweken, het jonge paar dat ook pas vorige zomer aankwam en nu een kind verwacht (le bébé de Glorianes!), en de leerling berggids die altijd alleen op stap is. En daar hoorde ik ook bij. Dat ik wat stil was, vond niemand erg.

Na het vlees en de wijn, kwam er nog warme chocoladetaart en port op tafel. Ik weet nu wat een petit apéritif betekent. En ik ben al aan het bedenken wat ik zal maken en meenemen naar de volgende.

***

Vandaag heb ik een dagje vrij genomen. Ik heb een lange wandeling gemaakt, maar (nog) geen morieljes gevonden. Ik heb de was gedaan, hout gezaagd en nog wat zaadjes geplant. Van mijn zussen hoorde ik dat mijn vader in het ziekenhuis de hele namiddag Duits heeft gesproken.