Vervoer

Over de praktische gevolgen van de aankoop van het huisje heb ik eerlijk gezegd niet veel nagedacht. Voor praktische problemen bestaan er meestal oplossingen. Mijn belangrijkste zorg was het geld bij elkaar krijgen en daar moesten offers voor gebracht worden en niet alleen door mij. Maar de aantrekking van de plek was zo sterk, dat ik ondanks de bezwaren die me vanuit verschillende hoeken voorgehouden werden toch maar doorzette.

Vervoer is zo’n praktisch probleem. De eenvoudigste oplossing is een auto kopen. Maar na acht jaar autovrij leven is dat voor mij geen evidente beslissing. Ik maakte een studie van het openbaar vervoer en ik werd aangenaam verrast. De lokale bussen en treinen rijden voor 1 euro per traject. In de week zijn er voldoende ritten, ’s zondags wat minder. Maar alles stopt in Vinça. Over de elf kilometer tussen Vinça en het dorp rijdt geen enkele bus.

Ik probeer me te redden zonder auto, zeg ik tegen de buren, in de hoop dat ze mij af en toe een lift zullen aanbieden. Een paar dagen per maand huur ik een auto en doe ik boodschappen. En daarna red ik me -tot nu toe- prima. Als ik echt in het dal moet zijn, ga ik te voet de berg af, krijg soms een lift, en als ik geladen ben of als het donker is, neem ik een taxi om terug te komen.

Maar een elektrische fiets zou wel leuk zijn. Zeker zo eentje die zichzelf oplaadt tijdens het dalen. De vraag is alleen waar ik die fiets ga parkeren want in het station van Vinça, waar zelfs geen loket meer is, is geen bewaakte parking.

Dus moet ik een garage huren, zeker als ik voor langere tijd wegblijf. En als ik een garage heb, dan zou ik daar ook een auto in kunnen parkeren als ik een paar weken naar België ga…

Dan toch een tweedehandse auto? Of een fiets? Of allebei? Wordt vervolgd.