Een nieuw jaar in het zuiden

In het vorige jaar heb ik niet eens tien berichten gepost. Dat wil wat zeggen. Het was een moeilijk jaar op alle vlakken. De meeste berichten gingen over de aanhoudende droogte. Die is er nog steeds. De hoop dat het gewoon een ‘uitzonderlijk’ droog jaar was begint wat af te zwakken. De eerste helft van januari was droog en voor de komende twee weken wordt geen druppel regen voorspeld. Dat het in het noorden uitzonderlijk nat was, maakte het alleen maar erger. Ik vond het erg voor mijn vrienden en familie in België en Nederland en kon nauwelijks genieten van de stralende dagen hier.

In het voorjaar postte ik behalve over de droogte ook een paar berichten over de literaire wandelingen rond mijn boek Het huwelijk. Dat was een periode waar ik graag op terugkijk. En het goede nieuws is dat er dit jaar opnieuw minstens één wandeling op het programma staat, een treinstapper van Ninove naar Appelterre, georganiseerd door de toeristische dienst van de stad Ninove. Ook deze wandeling werd ontworpen door Chantal en Bart van Hof Anghereel in Appelterre. Binnenkort meer nieuws hierover, maar hier is alvast de datum: zondag 17 maart. Ik zal er bij zijn om voor te lezen, te vertellen en vragen te beantwoorden.

De stiltes tussen de weinige berichten door hadden te maken met gebeurtenissen in mijn vrienden- en familiekring die me erg hebben aangegrepen. Daar bovenop kwam dan nog eens het slechte nieuws op wereldniveau. Als gevolg van dat alles raakte ik min of meer wat geblokkeerd met het schrijven. Gelukkig kon ik me af en toe toch wat focussen op het dichten.

Ik keek op een bijna kinderlijke manier uit naar het nieuwe jaar want dat zou me verlossen van het oude rotjaar. Helaas blijven de oorlogen en de droogte duren. De droogte zorgt zelfs voor een beetje wrijving in ons dorp. Mensen zoeken soms naar drastische oplossingen die dan weer voor andere problemen zorgen. We staan voor uitdagingen.

Ondanks alles heb ik toch een lijstje gemaakt van wat goed ging in 2023. Ik raad iedereen aan om hetzelfde te doen, het ‘geeft de burger moed’. Bij mij staan nieuwe en oude vriendschappen bovenaan.

Op 2 januari van dit nieuwe, spannende jaar, heb ik mijn schrijfroutines weer opgenomen. Tot vandaag gaat het goed. Ik neem me dan ook voor om weer wat vaker een bericht te posten. Ik wens ons allen veerkracht en vriendschap in 2024.

Christine

In het midden ons door droogte geteisterde dorpje. Op de achtergrond de slechts licht besneeuwde Canigou.
Onbekend's avatar

Auteur: Christine Van den Hove

Auteur van 'Colombe' (2019, Uitgeverij Kartonnen Dozen) en 'Het huwelijk' (2022, uitgeverij Wereldbibliotheek)

5 gedachten over “Een nieuw jaar in het zuiden”

  1. ‘De droogte zorgt zelfs voor een beetje wrijving in ons dorp.’
    De overstromingen zorgen hier ook voor hevige discussies. De ene wil het zus en de andere wil het zo oplossen. Feit is dat je met het natuurelement water rekening moet houden en daar waren onze voorouders vooruitziender in dan onze huidige generatie vind ik. Regenwater moet zoveel mogelijk opgevangen worden tegen tijden van droogte. Toen wij in 1976 ons huis verbouwden was hier een recente regenput voorradig en ook een geboorde put met drinkbaar water. Volgens de architect was die regenput overbodig omdat wij leidingwater hadden en dat drinkbaar water zou ik nu ook niet meer drinken maar hadden wij er toen het toilet en de wasmachine laten op aansluiten dan hadden wij nu niet zulke hoge waterfactuur. Bij nieuwbouw is het opnieuw verplicht om wateropvang te voorzien dacht ik?
    17 maart is iets om naar uit te kijken!

    Like

Geef een reactie op Christiane Baes Reactie annuleren