‘J’ai plus envie de vomir que de voter,’ zei een van mijn dorpsgenoten toen ik hem op weg naar het stemhokje tegenkwam. Voor een keer was ik blij dat ik niet hoefde te stemmen. Ik mocht wel bij le dépouillement, het tellen, aanwezig zijn. We telden 6 blanco’s, 7 Marine en 8 Macron. Om kwart over zeven hadden we al een sterk idee van de uitslag.
Can Xatard 
Haha. Geweldig.
LikeLike
Een verdeeld dorp… zoals een taart of pizza in drie stukken.
Christine, jij bent het bindmiddel!
LikeLike
Een verdeeld dorp in een verdeeld land. Zou de nieuwe president het kunnen waarmaken dat de Fransen nooit meer op extreme partijen moeten stemmen? Het is in ieder geval een goede intentie.
LikeLike