Wat een drukte en kabaal
In de oude vijgenboom
Waar spechtjes leren tokken
Op de weke grijze bast
Ze doen het goed
Ze tokkelen op maat
Nog sneller dan
Gabriela van Rodrigo
En daartussen oewie oewie
De aansporende ouders
Hoog en laag en hard
En zacht oewie oewie
Nu houdt het op
Het is weer stil
Ik hoor nog slechts
De wolken schuiven
En op de droge bladeren
Het plofje van een vijg
(Ook te lezen op mijn proza- en poëzieblog)
Can Xatard 
Er zit ritme in, dat is mooi 🙂
LikeLike