De foto hieronder is onscherp omdat hij vanuit de auto genomen. Sue en ik zaten namelijk net als de bestuurster in de auto aan de overkant verbaasd naar dit kalfje te kijken. Een paar tellen ervoor was de moeder de straat overgestoken en links in het struikgewas gedoken. Maar het jong was duidelijk het noorden kwijt. Het durfde om een of andere reden zijn moeder niet te volgen. Het probeerde dan maar naar rechts de helling weer op te klimmen, maar het viel er telkens weer af. Na een minuut of tien durfde het dan toch naar links de helling af te gaan.
Het was mooi om te zien, maar wat me vooral ontroerde was dat de bestuurster in de auto aan de overkant net als wij met geduld en respect wachtte tot het diertje zelf de weg vond. Toen we doorreden en elkaar kruisten hebben we nog een paar woorden gewisseld. Het was een onvergetelijk moment in een verder heerlijke vriendinnendag.