Mindfulness

Ik ging wafels bakken voor mijn dorpsgenoten. Ik kreeg eieren van Céline, Josette bracht melk en gist mee. Ik had al een paar keer geoefend en ik had er vertrouwen in.

We spraken om drie uur af in het gemeentehuis. ’s Morgens begon ik deeg te maken. Terwijl ik de eieren splitste dacht ik aan mijn grootmoeder. Zij gaf me mijn eerste les in mindfulness. Want als je eieren splitst moet je je aandacht erbij houden. Het is me al een paar keer gebeurd dat ik het eiwit in de verkeerde kom liet glijden. En probeer de dooiers er dan maar weer uit te vissen.

Maar het ging goed. Het deeg rook lekker naar gist en vanille. Het was veel deeg. Daarom dacht ik aan een dure machine die ergens onderaan in mijn kast staat, omdat ik ze zelden gebruik. Ze kon me helpen met roeren.

Het roeren ging perfect. Het deeg werd mooi glad. Genoeg geroerd. Ik draaide aan de knop… in de verkeerde richting. Zie hieronder het resultaat. Van mezelf en van de vloer heb ik geen foto gemaakt. Het zag er ongeveer hetzelfde uit.

Ik ben kalm gebleven, heb de keuken en mezelf gefatsoeneerd en ben herbegonnen.

Het was nog wat fris om buiten te zitten, maar het was gezellig en ze vonden de wafels lekker.