Als ik een jongen was geweest, was ik waarschijnlijk garagist geworden, of mecanicien, of misschien wel manager van een sjieke Mercedes-garage. Maar vijftig jaar geleden werden meisjes niet verondersteld om interesse op te brengen voor het vakmanschap en nog minder om in een garage rond te hangen. Want daar waren jongens!
Mijn vader had graag een zoon gehad om hem op te volgen, maar hij kreeg zeven dochters.
Er zijn woorden uit mijn jeugd die ik onthouden heb: pare-choc, bougie, batterie, joint de culasse en zelfs cardan-as. Ik wist dat een cardan-as een soort stok of arm is die onderaan je auto zit. Nu weet ik zelfs nog meer: hier noemen ze het l’arbre de transmission. Is dat niet mooi? De doorgeefboom. Hij verbindt het differentieel met de boîte de vitesse.
Daar zat dus het probleem. De boom wou niet in de boîte blijven zitten. En dus hebben ze een nieuwe boom geplaatst. Nu hopen we maar dat hij blijft zitten, want anders ligt het aan de boîte. En dan zijn we nog verder van huis.
Ik heb nu weer een auto en ik rijd nog voorzichtiger dan ervoor, les doigts croisés, zoals de garagist liet zien.
Ik had hem willen zeggen: mijn vader was ook garagist. Maar ik weet niet of het indruk zou gemaakt hebben. Het is iets dat soms nog op mijn lippen ligt, en laat ik eerlijk zijn, een beetje pijn doet.
Ik heb altijd gedacht dat een versnellingsbak en een differentieel hetzelfde was. Dat blijkt dus niet zo te zijn, leerde ik van Wikipedia. Zo zie je maar, nooit te oud om te leren. En internet helpt daar bij.
LikeLike
Ja, leve het internet. Je vindt zelfs filmpjes over het steken van een nieuwe cardan-as. Misschien moet ik toch maar een R4-tje kopen en er zelf aan sleutelen 🙂
LikeLike
Ik heb ook altijd zo’n onbeschrijflijk gevoel als ik in een garage kom. Vooral de geur van smeerolie doet het voor mij, denk ik…
LikeLike