Village

Gisteren liep ik weer eens verloren, de tweede keer al deze week. Niet echt verloren, want ik zie altijd wel waar ik heen wil, maar soms vind ik geen comfortabel pad.

Het pad waarlangs ik de berg opging, was wel comfortabel en vooral heel mooi. Het was omrand met bloeiende heide en het uitzicht was in alle richtingen fabuleus. Boven op de kam, maakte ik de verkeerde keuze. Ik had wat verder moeten doorlopen tot ik een goed pad naar beneden vond. In plaats daarvan dacht ik een kortere weg te nemen, die al snel heel lastig werd en uitkwam in een oud en zeer hellend eikenbos, zodat ik min of meer van boom tot boom naar beneden moest slingeren.

Toen het wat platter werd, zag ik ruïnes tussen de bomen. Meer dan één, en ik besefte dat ik in het vroegere Glorianes beland was. Zelfs de kerk schijnt er nog te staan. Ik nam de tijd niet om te exploreren, want ik was al bijna twee uur onderweg en ik kreeg honger.

Bovendien hoorde ik schoten. Ik trok gauw een fluo hesje aan en ik haastte me naar beneden. Tijdens het afdalen kwam ik nog twee jachthonden tegen, die er wat zielig uitzagen. Ik denk dat ze hun baasjes kwijt waren. Dat gebeurt soms. Meestal vinden ze elkaar wel weer.

Nu zit ik nog altijd aan dat dorp te denken. Ik probeer het me voor te stellen met mensen in en voor hun huizen, met rokende schouwen en ezels en schapen in de stallen. Ik ga er zeker nog eens terug als er geen jacht is.