Toen ik vrijdagavond, na een paar weken verblijf in A, de berg opreed, bedacht ik dat ik het dorp in deze tijd van het jaar nog niet gezien had. De eerste keer dat ik hier kwam, was het winter. Het was fris, maar zonnig. In de advertentie op www.leboncoin.fr was sprake van “un village très ensoleillé”. De weg ernaartoe was “sinueux” (slingerend),werd erbij vermeld, maar dat weerhield me niet.
Het was geen liefde op het eerste gezicht. Ik aarzelde omdat het huisje vanbinnen vrij donker was. En omdat ik geen “vue imprenable” op de Canigou had. Het klimaat was volgens de eigenares op de grens van mediterraans, een sinaasappelboom zou ik hier niet kunnen planten. Er was geen tuin en geen garage. De prijs was redelijk.
Ondanks alle nadelen die ik zag, bleef ik terugkomen. Ik bleef er in januari zelfs een paar dagen overnachten. Op schrikkeldag 2012 tekende ik een “promesse de vente”, eind mei het compromis, op 14 augustus de aankoopakte. Wat me over de streep haalde was het intens gevoel van rust, veiligheid en vrijheid dat me elke keer als ik er kwam overviel. Sindsdien ben ik eigenaar van een klein donker huisje in een dorp op een berg. “De winters kunnen hier erg koud zijn,” zeggen de mensen, “leg maar al een voorraadje hout aan.” De lente rook naar de ceder bij het huis, de zomer naar de vijgenboom ernaast. De herfst maakt zich voorzichtig kenbaar met ’s morgens witte wolken die langzaam over de groene bergwand schuiven en ’s avonds gelig licht dat overgaat in een oranjerode zonsondergang.
De oude kachel, een “coloniale” van het merk Godin verwarmt net voldoende, maar durft de rook al eens naar binnen sturen. Als hij vervangen zal zijn door een kleiner en efficiënter model, ben ik winterklaar. En klaar om in dit huis, in een dorp, op een berg een groot deel van mijn tijd door te brengen en te kijken naar waar deze haarspeldbocht mij brengt.
(*) Le Conflent is het gebied rond het massief van de Canigou, in de Languedoc-Roussillon, dat gedomineerd wordt door de Pic Du Canigou, het hoogste punt van de oostelijke Pyreneeën.
Can Xatard 
je bent vertrokken hé! het ga je goed ginder en tot gauw!
LikeLike
Christine,
Indrukwekkend wat je deed! Fantastisch om het opnieuwe te kunne volgen.
Groeten, Sven
LikeLike