Ze zijn er weer, de paddenstoelen. En dat is niet vanzelfsprekend. Na twee jaar extreme droogte in de streek hadden we bijna de hoop opgegeven om nog eens een paddenstoelenherfst of-voorjaar mee te maken.
Eind april tot half mei kreeg de begroeiing op de berg wat water, maar de zomer was opnieuw keihard. Heel wat bomen zijn gesneuveld.
Sinds half oktober regent het. Nu en dan stormt het en krijgt de aarde meer water dan ze kan slikken, maar het valt op dat niemand klaagt.
Vandaag was er weer even wat zon. Lang genoeg om een wandeling te maken en wat foto’s te maken. Paddenstoelen zijn erg gevoelig aan de weersomstandigheden, het lijkt bijna op een soort eigenzinnigheid. Ze komen alleen als de grond voldoende vochtig is, als de lucht niet te koud is en de wind zich gedeisd houdt.
Maar ze zijn er. En voor mij staan ze voor veerkracht en hoop.
Can Xatard 