Mieren en munt

Een jaar geleden ontdekte ik in het voedselbos een enorme mierenhoop. Het was op een plekje waar ik een tomaat had willen planten, maar zodra ik maar in de buurt kwam met een plantschopje liepen de mieren over mijn handen. Ik overwoog om de kolonie te verdrinken, maar ik ging eerst even raad vragen aan mevrouw Google. Zij stelde voor om op die plek munt te planten. Toevallig had ik een paar stekjes van een heel krachtige muntsoort in een glas water staan en ik besloot de proef op de som te nemen. Het resultaat mag er zijn: de mieren zijn verhuisd en ik heb nu een prachtig perkje met donkergroene, sterk geurende munt (Mentha spicata var. crispa ‘Moroccan’).

Een klein miertje op het aanrecht, hoe schattig, dacht ik een paar dagen geleden. Maar algauw waren ze met zeven, even later met dertig en de volgende dag leek de rand van het aanrecht op een autosnelweg richting kust. Via mevrouw Google vernam ik dat de kunst erin bestaat om de plek te vinden waar de mieren naar binnen komen en dan aan de buitenkant van het huis met wat suiker een wegomlegging te forceren. Ik was bereid om dat te doen, maar waar en hoe de mieren naar binnen kwamen, leek me een raadsel.

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik er toen de stofzuiger bij heb gehaald. Ik heb ze een voor een pijnloos opgezogen. De eerste keer is zoiets hard, maar na een tijdje ging het beter. Geloof me, moorden went. Ik ging met de stofzuiger over het aanrecht en vandaar in alle hoeken en kanten van mijn keukentje, maar de mieren bleven komen. Opeens zag ik een rijtje mieren naar boven marcheren. En terug. Het was een komen en gaan vanuit het dak. De moed zonk me in de schoenen, want ik zag me niet het dak opgaan om daar een zoete wegomlegging te plaatsen.

En toen dacht ik aan de munt. Ik ging naar de tuin en plukte een bosje munt. Ik maakte een tuiltje en plaatste het in een vaas, in de hoek waar het verkeer het drukste was. Ik merkte wat aarzeling bij de nieuwkomers, maar niet zo dat ze rechtsomkeert maakten. Ik besloot om de grote middelen in te zetten. Ik ging terug naar de tuin, plukte een flinke bos munt, haalde de blaadjes van de stelen en legde ze op schalen te drogen. Het hele huis rook fris en na een uur waren de mieren verdwenen. Geweldloze communicatie werkt.

20200610_125250

Auteur: Christine Van den Hove

Auteur van 'Colombe' (2019, Uitgeverij Kartonnen Dozen) en 'Het huwelijk' (2022, uitgeverij Wereldbibliotheek)

14 gedachten over “Mieren en munt”

    1. Pepermuntolie, goed idee om dat in huis te hebben als er geen verse takjes voorhanden zijn.
      En ja, ik vind dieren doden afschuwelijk. Ik heb altijd een bokaal en een stukje karton bij de hand voor de spinnen, maar met mieren lukt dat niet.

      Geliked door 1 persoon

    1. Goedkoop en gemakkelijk: koop een bosje munt in de Marokkaanse winkel, zet een paar takjes in een glas water en na een week krijgen ze al wortels en kun je ze planten. Best wel op een plekje waar ze een beetje mogen woekeren.

      Like

  1. Ik herinner me als kind dat ik vroeger een spelletje speelde bij een vriendin thuis. Zij had veel mieren in haar tuin en we lokten de mieren met suiker en daarna vermorzelde ze we allemaal met onze voeten, en dat vonden we leuk 🙂

    Like

Plaats een reactie