In juni ben ik gaan helpen op de boerderij.
Vorige week heeft de boerin me geholpen om mijn jaarlijkse vracht brandhout van de straat naar mijn huis te slepen en te stapelen. We hebben er een ochtend (vanaf 6.30 u) en twee avonden over gedaan.
Diezelfde week ging ik om de andere avond de tuin van Céline sproeien, want zij had een weekje vakantie.
Nadège, de overbuurvrouw van Céline nam de kippen, de konijnen, de katten en de paarden voor haar rekening. Toen zij zelf een paar dagen weg ging, deed Marie de paarden en ik de kleine dieren.
Gisteren heeft René mijn wc voorlopig gerepareerd.
En dinsdag brengt Céline mij om 6.00 u ’s ochtends naar het station.
En zo gaat het de hele tijd door. We doen voortdurend dingen voor elkaar zonder dat er geld of bonnetjes aan te pas komen. Op een of andere manier slagen we erin een zeker evenwicht te bewaren tussen helpen en geholpen worden. Het klinkt bijna idyllisch en dat zou het kunnen zijn. Als iedereen meedeed. In het dorp, en overal.
Tijdens Célines afwezigheid werden drie kuikentjes geboren.
Can Xatard 
… waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet 🙂
LikeLike
Juist! Ik wou het er nog aan toevoegen, maar het spreekt blijkbaar voor zichzelf.
LikeLike
Afspreken in de lantaren als je in antw bent? X LiefS
LikeLike
Graag!
LikeLike
Mooi he! Hier in het dorp werkt dat ook zo een beetje: er wordt op elkanders kinderen gepast, carpooling geregeld, verkleedkleren uitgewisseld,… En als we picknicken, is al het eten van iedereen. Wat een heerlijke manier om je deel te voelen van een gemeenschap. En in kleine gemeenschappen gaat dat kennelijk vanzelf.
LikeLike
Ik weet niet of het vanzelf gaat. Een paar mensen geven het goede voorbeeld, sommige mensen doen mee en anderen blijven erbuiten.
LikeLike
Zo zal dat inderdaad wel overal een beetje gaan… Gelukkig dat het goede voorbeeld geven voor die paar mensen vanzelf gaat 😉
LikeLike
Moooi!
LikeLike