Alles gaat voorbij. Zelfs tandpijn, zelfs de naweeën van een stom auto-ongeluk. Voorlopig zit ik er nog in, zowel in de tandpijn als in de naweeën, maar het einde is in zicht.
Leven zonder auto in Glorianes is niet praktisch, maar ook niet onmogelijk.
Voor vandaag werd hevige sneeuwval aangekondigd. Mijn buurman informeerde of ik genoeg voorraad in huis heb. Ja hoor, zaterdag heb ik boodschappen gedaan met de andere buurvrouw. Voorraad aanleggen en koken uit de kast kan ik ondertussen goed.
Het sneeuwen is begonnen. Het heeft al een paar keer gesneeuwd, maar vandaag hangt er een fijn gordijn van continu vallende, kleine maar stevige sneeuwvlokjes. Het is het soort sneeuw dat van plan is om een tijdje door te gaan en daarna te blijven liggen. Het is mooi om te zien. Ik heb alles in huis en vandaag is een auto zelfs nutteloos. Het sneeuwt namelijk ook in het dal. En als er beneden sneeuw geruimd moet worden, komen de bergdorpjes pas later aan bod. Het kan zelfs een paar dagen duren eer de weg vrij gemaakt wordt.
Alles gaat voorbij. Ook deze sneeuw. Van mij mag hij een paar dagen blijven liggen, maar vrijdag moet hij weg zijn. Zodat ik naar de tandarts kan en ik eindelijk verlost word van mijn kwelduivel.
Can Xatard 
Hold on to your bretellen Christine 🙂 ik benijd je de sneeuw, de stilte en de rust als alles door de sneeuw stilvalt… Warm vanbinnen naar buiten kijken, heerlijk, wat wandelen in de sneeuw… Maar ik hoop met jou dat je vrijdag bij de dentist geraakt… X
LikeLike
Dank je, Ria. Gisteren heb ik een heerlijke wandeling gemaakt in onbetreden sneeuw. Dat is genieten. Ik vind het ook zalig dat het dit jaar echt winter is. De ongemakjes (de keuken is een koelkast) neem ik erbij.
LikeLike
Wat een leuke foto. Waar heb je die prachtige muts vandaan?
LikeLike
Zestien jaar geleden in Praag gekocht …
LikeLike
Wat een sprookjestuin!
LikeLike
Het lijkt me toch meer genieten zonder lichamelijk ongemak. Hopelijk kan dat vrijdag verholpen worden. Sterkte!
LikeLike